“Een troostende arm: het kon niet”

“Een troostende arm: het kon niet”

Ik steek een kaarsje aan voor degene die tijdens deze corona-periode zijn gestorven en denk tevens aan alle nabestaanden en hoop daarmee hun een hart onder de riem te steken. Warme groet, Anja In de coronatijd is alles anders;  ik voel me altijd enorm betrokken bij families als ze hun dierbare hebben verloren. Ik wil graag de uitvaart regelen zoals men het bedoeld had. Ik doe dat dan samen met de familie maar ik merk dat vele wensen gewoon niet uitgevoerd kunnen worden. En dat zorgt voor extra verdriet. En dan kan ik ook nog niet een arm om die

Winterwandeling

Graag wil ik jullie attenderen op de winterwandeling die ik samen met de uitvaartvrouwen organiseer. Een wandeling op Landgoed Mariënwaerdt samen met lotgenoten, een groep mensen die onlangs of wat langer geleden een dierbare is verloren. Onze bedoeling is: elkaar ontmoeten, met elkaar in gesprek raken en lekker even naar buiten in het winterse landschap. Onderweg zorgen we voor een warme kop soep en na afloop is er gelegenheid nog even verder te praten bij de Stapelbakker op het landgoed. We hopen dat u een gezellige middag heeft en in de gelegenheid bent om uw ervaringen te delen en misschien

Workshop rouw en verlies

“Ik wil gewoon over Greetje blijven praten” dit vertelde Frits Spits in een interview in het AD van zaterdag 19 oktober. Vorig jaar mei verloor Frits Spits zijn vrouw. Hij vertelt openhartig over zijn rouw en heeft er een boek over geschreven. Het verhaal van Frits Spits greep me aan; als betrokken uitvaartondernemer streef ik er altijd naar om een mooi en waardig afscheid samen met de nabestaanden te maken. Wat daarna komt is rouw, de ervaring van verlies. Ik besef me terdege dat die verlieservaring pijn doet; je hele leven lang. Het hoort bij je, het is altijd bij